نشر این خبر با یاد ناشر"سرزمین جاوید" شایسته است
میزگرد بازخوانی واقعه ٣٠ خرداد ٦٠ برگزار شد
رونمایی از مرد امنیتی پشت پرده
وقتی بحث بازخوانی و تحلیل واقعه ٣٠ خرداد ٦٠ به محوریت چرایی و چگونگی خروج سازمان منافقین از دایره نظام جمهوری اسلامی پیش می‌آید، شاید جذابیت چندانی نداشته باشد، چراکه در این سال‌ها بسیاری از سخنان گفته شده و حرف تازه کم یافت می‌شود؛ اما وقتی نام خسرو تهرانی به میان می‌آید موضوع بحث از درجه اهمیت جدیدی برخوردار می‌شود. خسرو تهرانی، چهره پنهان اطلاعات، بعد از سال‌ها می‌خواهد صحبت کند. شاید به همین دلیل است که سالن کوچک انجمن اندیشه و قلم که برگزار‌کننده میزگرد بررسی موضوع سازمان منافقین و ٣٠ خرداد ٦٠ بود جای سوزن‌انداختن نداشت. تهرانی در گفت‌وگویی خود را این‌گونه معرفی کرده بود: «من خسرو قنبری‌تهرانی معروف به تهرانی هستم. در سال ١٣٣٣ در تهران متولد شدم و در خانواده‌ای نسبتا مذهبی که از نظر مالی نیز متوسط بود پرورش یافته‌ام. در مدرسه علوی تهران که خود یک پروژه تحقیقاتی است مشغول به تحصیل شدم؛ در سال ١٣٣٥ بعد از دستگیری‌های حزب توده و کودتای ٢٨ مرداد توسط مرحوم علامه کرباسچیان، مرحوم رضا روزبه و آقای علی گلزاده‌غفوری به‌اضافه بخشی از بازار، بانی شدند تا این مدرسه را تأسیس کنند. هدف تأسیس مدرسه‌ای اسلامی بود و برای اولین‌بار مدرسه‌ای اسلامی به سبک جدید افتتاح شده بود، ما هم در چنین مدرسه‌ای بزرگ شدیم.» هر‌کس که تنها یک بار به تاریخ معاصر نگاهی انداخته باشد قطعا نام خسرو قنبری‌تهرانی را در لابه‌لای این صفحات دیده است. تهرانی جزء معدود افرادی است که سابقه زندانی سیاسی در قبل و بعد از انقلاب را دارد. تهرانی را می‌توان یکی از پایه‌گذاران یک نهاد اطلاعاتی بعد از انقلاب دانست.
در واقع او یک مقام اطلاعاتی و کارشناس امنیتی ایرانی است. تهرانی مؤسس دفتر اطلاعات نخست‌وزیری (نهادی که به وزارت اطلاعات تبدیل شد) در سال ۱۳۵۹ و معاون اطلاعاتی نخست‌وزیر در دوره شهید رجایی و شهید باهنر و مشاور امنیتی رئیس‌جمهور در دوره اصلاحات بوده است. اکبر طاهری که گفته شد استاد علوم سیاسی است و حجت درخشنده که از او به‌عنوان کارشناس حوزه اطلاعات و امنیت نامبرده شد، دیگر سخنرانان این برنامه بودند. سخنران ابتدایی طاهری بود که روایتی از شکل‌گیری سازمان داشت و عضو‌گیری مجاهدین را بسیار عجیب و درعین‌حال گسترده توصیف کرد. بسیاری از حضار اما برای دیدن خسرو تهرانی و شنیدن حرف‌هایش آمده بودند؛ مردی لاغر‌اندام با پوستی سبزه و سوخته، موهای سرش ریخته است و شباهت جالبی به بهزاد نبوی دارد؛ سابقه دوستی این دو نفر هم که زبانزد خاص و عام است. تهرانی هم به سازمان و وقایع مهم درون آن مانند تغییر ایدئولوژی سال ٥٤ اشاره کرد. بسیار سریع سخن می‌گوید به‌حدی که برخی کلمات را کامل ادا نمی‌کند. حضاری که انتظار داشتند تهرانی ناگفته‌هایی از خود و اسراری از سازمان را بر زبان براند کمی راه به خطا بردند، چراکه او آمده بود تا حرف نزند، نفس حضورش اهمیت داشت؛ شاید سال‌هاست که بسیاری از روزنامه‌نگاران منتظر فرصتی هستند تا با او به گفت‌وگو بنشینند و تنها چند جمله از اسرار مگو را بگوید؛ اما او زیر بار نرفته است. سخنانش را با نقل قول‌هایی از دوران زندان ادامه داد. دوران زندان پیش از انقلاب، چراکه تهرانی بعد از انقلاب نیز چند ماهی را در زندان گذرانده است. پس از انفجار نخست‌وزیری به‌عنوان یکی از متهمان بازداشت می‌شود...